مقدمه

در دنیای رو به پیشرفت مخابرات هر روزه شاهد نوآوری های شگرفی در زمینه فنآوری های مخابراتی هستیم . علی رغم آن که موضوع فی نفسه نکته مثبتی است اما گاه در عمل ایجاد چالش های جدی برای اپراتورها ، سازندگان تجهیزات ، سرویس دهندگان ، مشترکان و سازمان های تنظیم مقررات می کند . این چالش ها عمدتا از آنجا ناشی می شوند که ایجاد ، استاندارد سازی ، پیاده سازی و توسعه شبکه های مخابراتی مبتنی بر یک فناوری جدید کاری پر هزینه و وقت گیر است و از این رو با عرضه یک فناوری جدید تر و طبعا با قابلیت ها و مزایای بیشتر ، شرکت های مخابراتی با سوالات و چالش های جدی در فرایند تصمیم گیری برای انتخاب قرار می گیرند .

شبکه های  WiMAX  که به اذعان برخی از کارشناسان در سال های آینده فناوری غالب بازار دسترسی بی سیم ( حداقل در بخش ثابت ) خواهند بود ، دارای ویژگی های فنی و مزایای قابل توجهی اشت که توجه اکثر فعلان مخابراتی ( سازندگان ، اپراتور های ثابت و سیار و رگولاتورها ) را به خود جلب کرده است.

 

با توجه به اهمیت روزافزون بخش های مختلف مخابرات در کشور ( اعم از شرکت مخابرات ، شرکت ارتباطات سیار و بخش خصوصی ) به استفاده از فناوری  WiMAX  در بخش های مختلف شبکه ، اقدام به موقع و سنجیده متولیان امر جهت وضع سیاست های شفاف برای فعالیت در این حوزه ضروری می نماید . مخصوصا آنکه در بخش ایجاد شبکه های دسترسی در کشور ما نیز توسعه سرویس های باند وسیع که تا به حال عمدتا بر پایه فناوری  DSL  بوده است بنا به دلایل متعدد و مختلفی با رشد بسیار نا چیزی مواجه بوده است ، به طوری که درصد بسیار کمی از کاربران از اینترنت باند وسیع استفاده می کنند . بنابراین با توجه به فاصله زیادبازار باند وسیع کشور تا اشباع ، ورود فناوری های جدید با امکانات فنی و زمینه های ارئه سرویس مناسب می تواند نقش موثری در توسعه باند وسیع کشور داشته باشد .